Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2010

Επιταγές


Τα πάμε μια χαρά στα μεταχρονολογημένα συναισθήματα
Καημένη απολεσθείσα ειλικρίνεια του παρόντος
Το έλλειμμά σου αντικαθίσταται
με μπόλικη σάλτσα παθιασμένων, θυελλωδών συναισθημάτων στο μέλλον ή στο παρελθόν
Τι τάλαντο κι αυτό!
Βαυκαλιζόμενοι να δουλεύουμε τον εαυτό μας με τέτοια μαεστρία...!

Τρίτη 7 Δεκεμβρίου 2010

Κι αυτή θυμάται...


Ακόμα τρέμει το σώμα σου μέσα μου
Οι δείκτες δείξαν τέσσερις και πέντε
Κι ύστερα λύθηκαν και χάθηκαν στο πάτωμα

Αναμετάδοση.  Ραδιοκύματα.
Δέκτες που δέχονταν τα σώματα.
Παλίνδρομες ανάσες και ιδρώτας.

Εδώ που ήρθαμε δεν είναι τόπος
Αυτό που γίναμε δεν είναι χρόνος

Αμηχανίες και μετάνοιες
Κι οι δυο γονατισμένοι στο πάτωμα να ψάχνουμε
Ένας τα ρολόγια
Άλλος τις λέξεις
Να ψηλαφίζουμε το χώμα
Ένας με νύχια
Άλλος με δόντια
Κι ύστερα πάλι στα κλεφτά
Να σκορπάμε τα ευρεθέντα


Το εξαιρετικό μαζί σου ήταν αυτός ο ρυθμός σου
που ακόμα νιώθω μέσα μου
σα να μου έκλεψες απ’ το χέρι το ρολόι
αλλά μου άφησες ένα ατέλειωτο πήγαιν’ έλα εκκρεμούς
και αυτή την αίσθηση πως δεν ξεχρέωσα απέναντί σου
ενώ όλα ξέφτισαν σαν δευτερόλεπτα χρεοκοπημένου χρονομέτρου...