Το βράδυ σπίτι

Το βράδυ σπίτι γύριζα
Κι έβγαζα ό,τι φορούσα
Και στο ξυράφι ξάπλωνα
Να ονειρευτώ και άπλωνα
στην κρύα ακμή το σώμα

Κι απάνω που κοβόμουνα
Κι άρχιζα και κοιμόμουνα
Στην κόψη του ονείρου μου
την πόρτα του απείρου μου
ασώματος περνούσα


Κι ζούσα εκεί στα σκοτεινά
Άλλες ζωές, πιο φωτεινές
Κι όσο κοβόμουν τα ´φτιαχνα
Και τα μικρά μεγάλωναν
Και τα φτηνά μου γυάλιζαν


Τις νύχτες μέσα στ´ όνειρο
τι όνειρο! Παμπόνηρο!
Κατάφερνα ν´ αντέχω
Κι έβλεπα το κακό καλό
Κι ήταν το ωραίο δυνατό

Κι όσο κοβόμουν χώριζα
Κι απ´ το κακό ξεχώριζα
Άνθρωπε τι εφεύρεση!
Άγγελος στην εκκίνηση
Παράφρονας στην κίνηση
Και διάβολος στο τέρμα

Το μαγαζί των αισθημάτων

Στο μαγαζί των αισθημάτων

εκπίπτουν όλα με τόση φόρα

Έχει φτηνά τα «σ’ αγαπώ»

και προσφορά «σε θέλω»

Πάρε «για πάντα», έχουμε

και «ειλικρινά» διαθέτουμε

κι άλλα πολλά κάτω του κόστους

Έλα, αγόραζε και δωσ' τους...