Θεέ μου τόσο που φτώχυνες
και 'χεις ανάγκη εμένα,
να σ´ ελεώ με προσευχές,
καντήλια κι αγιασμένα...
Αγάπη μου πως ξέπεσες,
στο φως των οματιών μου
κι αστεία τώρα φαίνεσαι
βάσανο των χεριών μου...
Πως ξεγελάνε οι καιροί
παιχνίδια του μυαλού μας.
Κι εκεί που αναριγήσαμε
για δες πόσο μισήσαμε.
