Περί σταθερών...

Πέρασε πολύς καιρός από τότε
Ένας αιώνας.  Ένα λεπτό.
Σου είχα πει πως σ' αγαπώ.
Σου είχα πει πως σε μισώ.
Σου είχα πει.  

Μου είχες πει.
Κι όλα, όλα.  Όλα!
Όλα ήταν αλήθεια, για μια στιγμή.
Και ψέμα όλες τις άλλες.  

Παλεύουμε;

Δεν είναι ήδη ένας χωρισμός

να μου ζητάς όσα φαντάστηκες;

Το βάρος παλιών ονείρων μας

ν´ ανταλλάσσουμε δεν ειν´ δεσμός. 

Παλεύουμε;

Έλα δε θέλω χαζά...

Τα μάτια σου σπαθιά στα χέρια σου,

στη γωνιά καραδοκούν. 

Εσύ δεν φταις για τα φονικά σου 

τα ακριβοδίκαια μοιρασμένα.

Ούτε και για τα λουλουδάκια που

φυτρώνουν στα πλευρά 

των τάφων των μαρμάρινων που 

φυτεύεις κάθε άνοιξη. 

Ωχ πως τ' αγαπούσα τα μάτια σου

και τις χαρακιές στο σώμα

Αγαπημένοι οι χιλιάδες θάνατοί σου 

γραμμένοι πάνω μου παντού 

Ήταν σαν σύρματα με αγκάθια που 

ήθελα να με τυλίγουν 

για να σκίσουν το κουστούμι που

κουβαλούσα χρόνια.

Σε θυμάμαι όταν γυρίζουν τα πουλιά

Κι όταν ο κόσμος αναπνέει επιτέλους 

Σαν ανακούφιση από χειμώνα βαρύ
σε θυμάμαι

Και σαν ελπίδα που ετοιμάζεται ν' ανθίσει.

Περί αθωότητος

Φιλιά σακατεμένα, παλιά, 

Γλυκοπικρά ξεθωριάσματα.   

Λίγα αδιάκριτα φιλιά παλιά. 

Μες το κλουβί πουλιά. 

Χοντρό αλάτι στο κρεβάτι
σκόρπιο

Τα ξόρκισες, σε ξόρκισαν
τα φιλιά. 

Φαντάσματα σε χαλάσματα. 

Αγαπηθήκατε Δεκαπενταύγουστο

Γνωριστήκατε μεγαλοβδόμαδο. 

Μισό καλοκαίρι στο μεσοδιάστημα. 

Και σου ´μειναν κάτι στριμωγμένα φιλιά. 

Στα ράφια σκονίζονται και περιμένουν σαν παλιά βιβλία. 

Διαβασμένα κάποτε με πάθος μα μισοξεχασμένα πια. 

Ωραία που παλιώσαμε κι εμείς!

Μηχανές που δεν συντηρήθηκαν
και σκουριάζουν με αρχοντιά και χάρη. 

Και τα φιλιά μας τα παλιά
μερικά κολλημένα γρανάζια. 

Που κάποτε μας κινούσαν. 

Δεν είναι αθώα η αθωότητα. 

Ούτε και άμοιρη ευθυνών.
Κι ένα παλιό φιλί αδικαίωτο
είναι υπεύθυνο κι αυτό
για το δούναι και λαβείν
που δεν ευοδώθηκε.  

Μ.Χ.

Αυτή την μικρή διπλή ανορθογραφία
στ' όνομά σου την επέβαλλες γιατί
είχες να πεις πιο πολλά
απ' όσα λένε τα σωστά

Κοντεύουμε υπερήλικες,

μα εσύ

με κάθε νότα δονείς 

την παιδικότητά μας. 

Μας εξαγνίζεις με υφέσεις

Μας ξεκλειδώνεις με κλειδιά του Σολ

Κλειδιά του Φα

Και διαστήματα και παύσεις. 

Έτσι σε αγαπήσαμε. 

Διπλά ανορθόγραφο. 

Διπλά εραστή του πιο αθώου εαυτού. 

Γερνάω θα πει

Γερνάω θα πει

ξεχνάω τα νέα
θυμάμαι τα παλιά. 

40 μέρες

Ερωτεύτηκα μια παγωμένη κοπέλα 

Με πρόσωπο καθαρό και βλέμμα σκληρό, κρυστάλλινο. 

Χώθηκε σαν βράχος από γρανίτη βαθιά στο πλευρό μου
και δεν κατάλαβε τίποτα. 

Έψαξα λαίμαργα κοιτώντας την να βρω την κρυμμένη ατέλεια.
Μετά σάρωσα εξακολουθητικά το πρόσωπό της στην μνήμη μου. 

Κακόβουλα και εκδικητικά. 

Και δεν βρήκα ούτε μια φακίδα τοποθετημένη λάθος.
Ούτε μια τούφα απ´ τα μαλλιά της λιγότερο από τέλεια. 

Δε με βασάνισε όμως τόσο αυτό, 

όσο ο αδιάφορος τρόπος που με κοίταξε βαθιά. 

Σαν βρυκόλακας έμπηξε το βλέμμα της στα μάτια μου
κι άρχισε να σκάβει αθόρυβα και αργά, ψυχρά, αποφασιστικά και αδιάφορα. 

Πέρασε από τον οισοφάγο στο στήθος,
και μετά στο στομάχι μου. 

Και το αλώνισε. 

Ήταν καθαρή, σκληρή, κρυστάλλινη.
Ήταν παγωμένη. 

Κοφτερή. 

Αστραφτερή. Ήταν. 

Μια τέτοια πέτρινη αγκαλιά θέλω.
Απόλυτα όμορφη κι απόλυτα αδιαπέραστη. 

Να με τραβήξει στην ερημιά της σαν τον Άγγελο. 

Να με κολάσει στα άνυδρα πεδία της σαν τον Διάβολο. 

Να κλειστώ μέσα της. 

Να λείψω από τον κόσμο για 40 μέρες.

Και να εξαγνιστώ.  

θυμάμαι θα πει...

στην πρύμνη η μνήμη
άγκυρα,
μπροστά σκαλισμένο
ένα "μένω"

άλλοι γεννιούνται
αλυσόδετοι
κι άλλοι στα πόδια
φτερά

στην πρύμνη η μνήμη
σημαία
στην πλώρη δεμένο
ένα "μένω"

άλλοι γεννιούνται
αμνήμονες
κι άλλοι αγαπούνε
τις χίμαιρες

σφιχτά με δεμένα τα μάτια
τα μάτια τους
μην τύχει και δουν!
τι θα κάνουν;!!!!

Άλλοι γεννιούνται με φτερά. 

Άλλοι με αλυσίδες. 

Πιο τραγικοί όλων αυτοί που γεννήθηκαν
με φτερά στις πλάτες

και ψαλίδια στα χέρια.

Οι αυτοευνουχιζόμενοι

που άβολα αλλά σθεναρά

κόβουν, κόβουν, κόβουν. 

Ούτε καν αυτόχειρες άξιοι σεβασμού.

Μόνο σέρνονται σαν σκουλήκια.

Διαπράττοντες το αντιπροπατορικό
-το μέγιστο των αμαρτημάτων- 

χλευάζουν τη φύση τους. 

Παρελθοντική φαντασιολαγνεία

Διότι δεν ειναι αναμνήσεις κάποιου ωραίου παρελθόντος

Αλλά μιας ωραιοποιημένης εκδοχής του....