Ρίχνει το φως σκιά στην πόλη
Κι όλα μαζεύονται και κρύβονται
Εγώ κρύβομαι πιο βαθιά απ´ όλα
Φοβάμαι μην αγαπήσω.
Θα βρει αντίπαλο ο χρόνος
και τότε για τι θα 'χω να γκρινιάζω;
Πίσω από τα κτίρια και τους ανθρώπους
δεκαετίες σχεδόν τέσσερις μπουσουλάω
Το κεφάλι μου έμεινε τριών ετών
και το σώμα γερνάει ανυπόφορα
Έχω ένα ξίφος μεγάλο και τρυπάω
όποιον βρω, όπου βρω.
Κι όταν δε βρίσκω στόχο
το χτυπάω στην καμπούρα μου.
ένας κατάδικος είμαι που τον χορεύει
και τον κεντά η λεπτή του αιχμή. 
