Πειράζει

Είναι τα σώματα κρυψώνες

που τα ζητάς
κάπως να βγάλεις τους χειμώνες 

Και τα φοράς να ´σαι ζεστά

αλλά δεν είναι αρκετά

Και τ' αγαπάς, να 'σαι καλά,

αλλά δεν είναι αρκετά

Κι έτσι όταν ξεχειμωνιάζει

να τους φεύγεις, δεν πειράζει.

Είναι κι ένα σώμα σπίτι

που το ζητάς χρόνια
σαν να σου ανήκει

Δεν τα κατάφερες ποτέ

να το φορέσεις 

και να νιώσεις πως είναι να είσαι εσύ

ωστόσο υφίσταται.

Για τον δρόμο

Είμαστε καράβια 

σε φουρτούνα

σε ανοιχτό λιμάνι.

Πέφτουμε ο εις στον άλλο

στα ρηχά και τσακιζόμαστε.

Τα μαλλιά

Άσε τα μαλλιά σου στο τραπέζι
Θα τα κόψω με το μαχαίρι της κουζίνας

Ψάχνω στις τσέπες μου να βρω το γιατρικό σου
είναι όμως τρύπιες και οι δυο
και ό,τι και να 'χα εκεί γλίστρησε και χάθηκε

Άσε τα ματιά σου στο άνοιγμα του πουκαμίσου μου

Θα το κόψω με το ψαλίδι σου.

Ξεχνάω και θυμάμαι επί σειρά λαθών
και κολυμπώ στο βάθος των νερών σου.

Αυτός ο τρόπος που αρθρώνεις το θήτα 

απ´ το βαθύ μ' ανατριχιάζει
Μέσα μου μεγαλουργεί.

Αυτό θα πει προβολή.  

Αγαπώ - Δεν Αγαπώ

Βρήκα έναν ασφαλή και καθώς πρέπει τρόπο 

να αυτοκτονώ. 

Αγαπώ-Δεν Αγαπώ

Κι ας είναι ζεστό ψωμάκι 

το σώμα σου 

κι ας κολλάει πάνω μου 

κι ας τυλίγομαι γύρω του 

τους πάγους μέσα μου
δεν τους αγγίζει τίποτα

Αγαπώ-Δεν Αγαπώ
Το μυστικό μου!

Περί συναφείας

Η γαρ πολλή συνάφεια 

γεννάει την αντιπάθεια.

Αγάπη μου από μακρυά,

το πάμε ευθεία για μπελά.

Είσαι ζεστή σαν το ψωμί, 

γλυκιά είσαι σαν το μέλι.

Βλέπω την πίκρα να ´ρχεται

κι άλλο κεντρί μου μέλλει.

Έτσι αγάπη μου καλή 

όσο πιο αργά βρισκόμαστε 

τόσο πιο αργά αγάπη μου 

μαζί θα χωριζόμαστε.