Τρίτη 22 Ιουλίου 2014

Η Αθήνα

Πρωί
Μεταλλική η Αθήνα στραφταλίζει
στου Υμητού τα πόδια και του ήλιου
Ένα πελώριο ποτάμι από τσιμέντο και γυαλί
κι ανάμεσά τους σαν τα ψάρια τρέχουμε. 

Βράδυ
Γυάλινη η Αθήνα το βράδυ, 
γύρω απ´ τον Βράχο αναβοσβήνει κι ανασαίνει.
Πολύβουο μελίσσι που λουφάζει κι ανασταίνεται στον ίσκιο του. 
Λαμαρίνες και μπετά τα κύτταρά της τρίζουν και τανίζονται
Χρυσά χτενάκια στα μαλλιά της οι έρωτες. 

Ξημέρωμα 
Ξανθό κορίτσι η Αθήνα και λιανό, 
απ´ τις Κυκλάδες μυρωμένο κι απ´ το Πέλαγο. 
Στο σιταρένιο της κορμί με σεργιανάει και στο κύμα του. 
Στενά κι αιώνιες θέες, 
γράπες και παξιμαδάκια, 
πορτοκάλι γλυκό και κίτρινο τυρί
μου χαρίζει στο δισάκι μου, 
να με κρατάν και να πορεύομαι. 

Καλό ταξίδι η Αθήνα κι ασημένιο. 
Βρύση, καμίνι κι απορία, 
για όσα γίνανε μ´ ανυποψία και με τρέλα.