Και μόνο εσύ τέτοια αποκλήθηκες
Κλειδιά ονόματα που ανοίγαν
φωτεινά παράθυρα κρεμασμένα
πάνω απο την Βασιλίσσης Σοφίας,
απέναντι από τον Δρομέα.
Και ισόυψα με την Ακρόπολη.
Τέτοια παράθυρα αερόστατα,
στολίσματα της νύχτα της Αθήνας.
Τέτοια ονόματα ουσιαστικά δισυπόστατα.
Τόσα ονόματα επίθετα στο Όνομά σου συμφραζόμενα.
Άυπνων νυκτών στροβιλίσματα
Άυλων χαλικιών στο στόμα
Εικόνες ευσεβείς και απρεπείς,
ο πόνος των αναπνοών.
Αποκλήθηκες κι αποκαλύφθηκες
Αποκλήθηκες και διαμορφώθηκες
Αποκλήθηκες και σκαλίστηκες μάρμαρο Αττικό αειθαλές
δροσερό, καμπυλωτό κι ευθυτενές.
Συμμόρφωσες τον καιρό.
Έκανες στολίδι σου το φως
Και το ανάδειξες στο σώμα σου
Φως εκ φωτός.
