Με παραδέχομαι

Το παραδέχομαι, δε ζω
κι ας κάνω τον καμπόσο.
Ίσα να μένω επαρκής.
Κι όσο να τα μπαλώσω.

Το παραδέχομαι πουλώ
το χρόνο στους αλήτες,
όσους φυλάω μέσα μου
και σ' έξωθεν αγύρτες.

Γι' αυτό λοιπόν το σκέφτηκα
και είπα με παρρησία:
Το να μιλάω μόνος μου
δεν είν' ανοησία.
Το να τα λέω μόνος μου
πες το απελπισία.


Γύρισα και σιγύρισα
το δράμα του σπιτιού μου.
Αυτό όμως μένει άστατο,
σπιτιού υποκατάστατο.

Έχω να ζει εδώ μέσα μου
χρόνια κάτι σπασμένο
πάντα η ρωγμή του με πονά
χρόνια σακατεμένο.

Γι' αυτό λοιπόν το σκέφτηκα
κι είπα να το μπαλώσω.
Τα λέω λοιπόν μόνος μου
κι έχει μια σημασία.
Το να μιλάω μόνος μου
μου δίνει ευελιξία.


Το παραδέχομαι, μετρώ
ήττες με το τσουβάλι.
Αφέθηκα να περπατώ
βόλτες μ' ένα τσακάλι.

Κι ούτε κι εσύ κατάλαβες
ούτε θα το πιστέψεις.
Δεν ήθελα απολαβές,
λίγο μόνο να αντέξεις.

Γι' αυτό λοιπόν τα άφησα
το δράμα, την ελπίδα.
Το να μιλώ σε 'μένανε
θα σώσει την παρτίδα.
Το να τα λέω εαυτώ
είναι η κατακλείδα.