Πιο κάτω η θάλασσα

Στον δρόμο 
με τις διπλές σειρές τα κυπαρίσσια 
ορίσαμε τον Αυγούστο. 

Μια χωματένια διαδρομή 
ήσυχη, μικρή. 
Ζεστά απογεύματα 
στο τέλος του καλοκαιριού.  
Μυρωδιές από χώμα 
και γλυκιά σήψη. 

Εμείς περπατούσαμε χέρι χέρι,
λερώναμε τα γυαλισμένα μας παπούτσια,
προσθέταμε κι αφαιρούσαμε στα ταμεία μας. 

Συζητήσεις χαμηλόφωνες
για τις εποχές που αλλάζουν
για φύλλα αθώα, ανυποψίαστα 
για σώματα ανυποψίαστα 
για επιδέσμους και ιώδια. 

Πιο κάτω ήταν η θάλασσα.