Ο ζητιάνος παίρνει το γεύμα του περνώντας:
Ένα σωληνάριο ζάχαρη απ´ του Ζόναρς.
Ένα πρεζάκι ρουφάει απ´ το πεζοδρόμιο έξω απ' το Άττικα.
Και είναι Άνοιξη! Τι ωραία!
Χρώματα παντού.
Φωτισμένος ο τόπος.
Πιο πάνω,
στο Κολωνάκι,
δυο κύριες φιλοξενούν στο τραπέζι τους έναν μικρό που πουλάει μουσικές.
Έναν άπλυτο αλητάκο, πένητα και ξύπνιο.
Σήμερα πούλησε το ταλέντο του για μια μακαρονάδα.
Όπου και να κοιτάξω βρωμάει επιβίωση.
Και είναι Άνοιξη, τι τραγικό!
