Όμως απ’ όλα όσα λέτε
ξέρω το ψέμα που μασάτε
όταν στα μάτια με κοιτάτε
κι όταν μιλάτε στον
καθρέφτη.
Κι όλοι εσείς που μ’
ακουμπάτε
διάφανη είναι, κύριοι,
του καθενός η αλήθεια.
Δε με γελάτε, πιτσιρίκια.
Κι ό,τι κι αν λέτε μεταξύ
σας,
φίλοι, οικογένειες, στα
σπίτια,
ξέρω πως δεν μιλάτε
εσείς,
μα των σκιών σας η συνήθεια.
