Η μνήμη

Τα κρίματα, τα θύματα
τα κυνηγούν τις νύχτες.
Σκαλίζουνε συνθήματα,
δε λένε καληνύχτες.

Τα ψέματα τα πλήρωσα,
και τα πληρώνω ακόμα
με μιαν ασθμαίνουσα ψυχή,
κι ένα φθαρμένο σώμα.

Μέρα μου, πως σ´ εξοφλήσα;
Νύχτα μου, σε πληρώνω.
Βαρύς δασμός, γονάτισα
και πως τον ξεπληρώνω.

Να ´ταν η αγάπη εύκολη
κι η ζωή μελένια.
Να ´μενε ο άνθρωπος παιδί
κι η μνήμη πουπουλένια.