Η μηχανή του κιμά

Δες πως παλιώνουν όλα αυτά που αγαπήσαμε. 

Ξεθωριασμένα μας κοιτούν μέσα στα μάτια, 

με απόγνωση 

και με μια μάταια προσμονή αντιστροφής. 

Δεν θυμόμαστε πια τα ζωηρά τους χρώματα. 

Ούτε τον εύρυθμο χτύπο της καρδιάς μας στην όψη τους. 

Τις μυρωδιές και τις ανάσες τους. 

Ήτανε ψέματα;

Ή μήπως ιδανικός είναι ο τρόπος που φθείρονται τα πάντα;

Είναι η ζωή μια μηχανή του κιμά;

Το φεγγάρι στα σκυλιά

Το φεγγάρι στα σκυλιά,
κι η καρδιά μου στους αλήτες.

Τρία χρόνια σου μιλάω,

με χρησμούς θολούς και πίκρες. 

Με γραμμές αδρές να φτιάχνω

φόρεμα αστραφτερό. 

Μια στο χρόνο να σε ντύνω

στο κομμένο όνειρο. 

Η βελόνα στο κορμί, 

Και οι τρύπες στην αγάπη.
Για σημαία σε κρατώ,

σε φωνάζω οφθαλμαπάτη.

Σε κατάρτι μολυβένιο

Με σχοινιά σφιχτά με δένω
Οι σειρήνες δε μιλάνε. 

Να σε λύσω ή να σε σέρνω;

Το φεγγάρι στα σκυλιά 

Η καρδιά μου ρημαγμένη 

Ποιος τολμάει να ´ναι πιστός 

Ποιος μπορει να περιμένει;