Θα τους καρφώνουμε, στοργικά, λουλούδια και ήλιους.
Θέλουν χρώματα και φως και μυρωδιά οι αργίες.
Μετά θα αράζουμε στο ζεστό μας κρεβάτι.
Θέλουν σπατάλη κι απραγία οι Κυριακές.
Φτάνουν οι γερανοί.
Φτάνουν τα νέα σπίτια και οι μεταφορικές.
Φτάνουν πια τα καινούργια-όμοια σώματα.
Φτάνουν κι οι Πηνελόπες με τις Ιθάκες.
Αν ήσασταν υπέροχες, εγώ δεν το ´δα.
Η Κίρκη είναι η Ιθάκη μου εμένα.
Και μαζί της θέλω να ξοδεύω
Κυριακές, αργίες, χρόνους και χρώματα.
Αλλά εξέλειψαν οι Κίρκες.
