δεν έχει ο άνθρωπος.
Μόνο φτερά σπασμένα,
αινίγματα ανεπίλυτα.
Λιγο κυνήγι και κρυφτό
προλαβαίνει να παίζει.
Ύστερα οχυρώνεται γερά,
γερνάει και ξεχνιέται.
Τιποτα ανθρώπινο.
Είμαστε μόνο φάροι.
Βράχια και κύματα σκληρά γύρω.
Αναβοσβήνουμε ολομόναχοι.