Είναι άγονη γη.
Καμιά αγάπη δεν φυτρώνει πάνω της.
Είναι βράχος και είναι πέτρα.
Μη ρίχνετε άλλο την στοργή σας
και τις προσδοκίες σας
στο κοίλο σώμα.
Δεν έχει πάτο το ποτήρι αυτό.
Μεγαλώνει με φωτιά
κι άπειρα χτυπήματα
μεταξύ σφύρας και άκμονος.
Θα περίμενε κανείς να γίνει ατσάλι..
Όμως όχι!
(Αυτή είναι η μόνη του αντίσταση στον κόσμο)
Είναι μια φτηνή λαμαρίνα έτοιμη να τρυπήσει.
Εύθραυστο γυαλί. Σχεδόν θρυμματισμένο.
Κι είναι ένα φράγμα με ρωγμές ανεπανόρθωτες.
Με βάρος τόνων στα πλευρά που δεν θα αντέξουν.
Ζει την εκπληκτική ζωή(,) της συγκράτησης,
της μίζερης αναχαίτισης,
της πολυτελούς αμηχανίας.
Κοιμάται όσο μπορεί για να κρύβεται
από αυτό το "παραλίγο" του.
Τελείωσαν οι σοκολάτες,
και έμεινε μόνο το παλτό του το ατσάλινο,
και η φαιδρή πραγματικότητα του κόσμου.
