Οικογενειακό δείπνο

Γύρω από ποιο τραπέζι καθίσαμε όλοι μας,
συνδαιτυμόνες άσπονδοι κι αγαπημένοι;

Μ' ακονισμένα τα μαχαιροπίρουνά μας και τα δόντια μας
είπαμε τις προσευχές μας και ξεκινήσαμε να τρωγόμαστε.

Στρωμένο το τραπέζι με αναμνήσεις, με παλιά μέλλοντα,
με επαναλήψεις, ελάσματα, και με ανάπηρους συλλογισμούς.

Θα χορταστούμε, θα χωνέψουμε, και θα συνεχίζουμε.
Θα πίνουμε, θα ξεχνάμε, θα μεθάμε και θα θυμόμαστε.

Κι όλα αυτά με χάρη περίσσια και με παρρησία.
Μέχρι να μείνουν οι φωνές μόνο να οχλάζουν.