Τω Καίσαρι

Γεροντική άνοια σου λέει.

Όχι φίλε μου.  Δεν θα πέσω τόσο χαμηλά. 

Όχι.  Δεν θα καταδεχτώ τέτοια αρρώστια.  

Γεροντική ανία είναι.  Ανία να την λες.  

Μην τη φοβάσαι τη λέξη.  

Για την κούραση αυτή που σου φορτώνει η ζωή, 

μην καταδεχτείς αήθεις εξωραϊσμούς.

Όταν φτάσει εκείνη η ώρα, 

μη μου στερήσεις το ύστατο δικαίωμά μου.  

Ανία να την πεις.  

Μήπως δικαιωθώ εν ζωή. 

Κι ας μη με χειροκροτήσεις.
Χειροκροτημένοι και μη, όμοια απουσιάζουν.   

Φιλασοφίες

των ανθρώπων οι βροχές και η υγρασία της λύπης τους,
κι αλίμονο αν μαθαίναμε από την παλιά σοφία.

των ανθρώπων οι ήλιοι και η ζεστασιά της χαράς τους,
κι αλίμονο αν ευτυχούσαμε εξ αντανακλάσεως.

των ανθρώπων οι ήσυχες, αδιάφορες, μακρές ημέρες,
αν κατάφερνε κανείς να ενταθεί περισσότερο από ελάχιστα
αλίμονο!

πως θα λογίζονταν το ανθρώπινο και το θείο;

Δέντρα πάλι - πλάνο 3ο

Θα ζωγραφίσω μάταια, δέντρα

- μη μου χαλάτε τον ειρμό -

θα τα κλαδεύω πριν καρπίσουν. 

Θα ´ναι τα άνθη όλο υποσχέσεις 

- το μεταξένιο και το άμοιρο - 

θα τα μυρίζω όπως τα λιώνω. 

Λέω ν´ ανοίξω ένα αυλάκι 

και στη φλέβα τους

να δοκιμάσω να μπολιάσω το κορμί μου. 

Λέω να μάθω να μιλώ,

όπως τα χέρια τους,

μ´ ένα απαλό μουρμουρητό και να σιωπώ. 

Θα ζωγραφίζω μάταια δέντρα 

- τι άλλο απέμεινε να κάνω; -

προσομοιώσεις ζωής δεν αντέχω άλλες. 

Θα ´ναι τα φύλλα αέρινα κι ευλύγιστα

- τα χάδια τα ανεξίτηλα και τα ψεύτικα -
αόρατες οι ρίζες, επίμονες και σκληρές.

Λέω ν´ ανοίξω ένα αυλάκι 

και στη φλέβα τους

να δοκιμάσω να μπολιάσω το κορμί μου. 

Λέω να μάθω να μιλώ,

όπως τα χέρια τους,

μ´ ένα απαλό μουρμουρητό και να σιωπώ. 

Ο κάδος

Υπάρχουν φωτεινές στιγμές στην ιστορία όλων μας.
Κάποιες ισοβαρείς και αρκετές για να ισοσκελίσουν
μια ολότελα άσκοπα ξοδεμένη ζωή,
γεμάτη με πολλά σώματα που είναι κανένα σώμα,
γεμάτη με το ωραίο χρώμα, το μαύρο χρώμα.

Εσύ όμως μην ανησυχείς για αντανακλάσεις φωτός
και λοιπές θνητές ασχολίες.
Διάλεξε όποια κομμάτια μου σε αφορούν
- βγαίνω σε τεύχη -
και τα υπόλοιπα ρίξτα στον κάδο
μαζί με τα άχρηστα κρεμμυδότσουφλα.

Τί;  Δεν σου κάνουν ούτε αυτά;
Μα αγάπη μου, η αγάπη, δεν είναι θέμα ολότητας.
Η αγάπη είναι θέμα φαντασίας, μόνο.
Κι αν πηγαίνεις με κλάματα στο μυστικό σου δωμάτιο
και δεν βρίσκεις κανέναν ν' αγαπάς,
και λες πως δεν γνώρισες ποτέ κανέναν ν' αγαπάς,
και μένεις μοναχικά ακόμα κι εκεί περιμένοντας...
ε, αυτό αγάπη μου μην το χρεώνεις στην αγάπη.
Χρέωσέ το στην φαντασία σου.