Κυριακή 5 Ιουνίου 2016

Το μπαλόνι

Οι περισσότεροι ζουν στην επιφάνεια ενός μπαλονιού. 
Εκπνέω και διαστέλλονται. 
Εισπνέω και εισβάλλουν στο στήθος μου.  

Ειναι φιγούρες μυθικές 
Παραμορφωμένα σχήματα φριχτά
Αναπνέω τις επιθυμίες τους 
και κατά κάποιο τρόπο ζω. 

Προσαρτημένο στο στόμα μου 
το άτιμο μπαλόνι,
βήμα δεν κάνω χωρίς να το κοιτώ. 
Μεγαλώνει με την ανάσα μου
Ορέγεται το οπτικό μου πεδίο
και το καταλαμβάνει όλο και περισσότερο. 
Κάποια στιγμή θα περπατώ χωρίς να βλεπω
παρά μόνο κωμικές και τραγικές φιγούρες 
ανθεκτικού και ελατού υλικού
χρώματος πρασινωπού.