Παραμορφώσεις

Εσύ ήσουν ο χρόνος.
Εγώ φορούσα ρολόι.
Ε, συναντηθήκαμε κάπου.  Και τι έγινε;
Εσύ κύλησες προς όλες τις κατευθύνσεις.
Εμένα σταμάτησαν οι δείκτες μου.

Που να σε ψάξω;
Σε ποια εποχή;
Σε ποια γη;
Ήσουν ο χρόνος και δεν υπάρχεις.
Μόνο σαν παραμόρφωση στην μνήμη σε βίωσα.
Κάποια αστοχία υλικού στο φαιό μου.
Ένα μικρό τρύπημα στην συνέχειά μου
που έμπασε ποτάμια και θάλασσες
κι εξαφανίστηκε στα ακούραστα κύματά τους.

Εκπτώσεις

Έλα να συμψηφίσουμε τις αμαρτίες μας.
Εσύ να μου μιλάς για καμένα δάση σου.
Εγώ να σου λέω για τις μικρές μου αγωνίες.
Για όσα δεν κατάφερες να αγαπήσεις, εσύ.
Για όσα πάνω τους απέλπιδα ξοδεύτηκα, εγώ.

Θα φτιάξουμε μια ισόβαρη τραμπάλα
Θα παίζουμε. Δεν θα μιλάμε.  Μόνο θα παίζουμε.
Πάνω.  Κάτω.  Πάνω.  Κάτω.  Πάνω.

Θα έχουμε αχινούς κάτω από τα γυμνά μας πόδια
Θα 'χουμε και τον ήλιο να καίει τα κεφάλια μας
Θα ισορροπούμε
Κι όταν το θέλουμε θα στροβιλιζόμαστε
Χέρια και πόδια ανοιχτά
Θα δέσουμε σχοινιά στη μέση μας
και θα δώσουμε τις άλλες άκρες σ' ένα μεγάλο χέρι.
Θα συνεχίσει το τραμπάλισμα στον ουρανό
Θα γίνουμε ότι έπρεπε να είμαστε
όταν πουλούσαμε στις εκπτώσεις τη ζωή μας,
κι όπως έπρεπε, πριν πνιγούμε από το σκοτάδι
που κάθε μέρα στοιβάζονταν στις αδύναμες πλάτες μας.