Έπρεπε

Του Μάνου

Ποτέ δεν έπρεπε να φύγεις 

Να μενεις πάντα 

κρυφή μου. 

Ποτέ δεν έπρεπε να φύγεις. 

Σε τόσα ορκίστηκα. 

Εσύ δεν έπρεπε. 

Κίτρινα παντού, 

άνθη, φεγγάρια, ήλιοι. 

Κι εσύ δεν έπρεπε να φύγεις. 

Χρόνια παντού 

ξεκουρδισμένα. 

Λίγα εκεί, λίγα αλλου, 

κανένα εδώ. 

Ποτέ δεν έπρεπε να φύγεις

Δέντρα και δάση 

ολα καμμένα. 

Δέκα πατώματα,

συγκάτοικοι χιλιάδες,

με κανέναν δε μιλώ 

και ζω σαν φάντασμα. 

Ποτέ δεν έπρεπε να φύγεις.