Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2016

Το δέντρο που έρχεται

Σκέφτομαι τελευταία εκείνο το δέντρο που περπατάει
Περνά συχνά, πρώτο πλάνο, στα άτσαλα όνειρά μου κι έχει κάτι μάτια περίεργα
Εξεταστικά με κοιτούν περιεργαζόμενα την απαρηγόρητη θλίψη μου
Λες και κανείς στον κόσμο δεν πόνεσε περισσότερο
Λες και να ´χει κάποια σημασία αυτό για την αξία της σχετικής μου ακινησίας

Κι όπως περπατά στον δρόμο που κάποτε μου αναλογούσε σκέφτομαι
Αν για παράδειγμα πιαστώ στα τρυφερά κλαδιά του
Αν ίσως δαγκώσω τις εξέχουσες ρίζες του
Αν καρπωθώ έναν-δυο από τους περιπατητικούς καρπούς του
Μήπως απαλλαχθώ απ´ το κακοφορμισμένο όνειρο της φυγής μου