Βαμπίρ και άγγελοι

Άγγελοι της ζωής μου
σας ξόδεψα όλους έναν έναν.

΄Ηπια από το αίμα σας.
Το σώμα σας λεηλάτησα. 

Την τεράστια σπατάλη μου σας την φόρτωσα
και την φορτώθηκα. 

Κι ούτε ένα "ευχαριστώ" ανάξιο δεν ακούσατε
απ' τα βουβά μου χείλη.  

Ας είναι.

Φταίτε όμως.
Η αποχρυσωμένη απλοχεριά σας με διέφθειρε
όπως ξεγυμνώνει το κλαδί ο άνεμος.

Άιντε κουβαλήστε με εσείς τώρα σαν τραύμα,
να σας κουβαλάω εγώ σαν ενοχή,
στο ίδιο βουνό να ανεβαίνουμε όλοι μας,
ισοβαρώς, ισόπονα,
κι όμοια ένοχοι κι αθώοι.