Ανεξηγήτο. Δέρμα, μαλλιά, τα δόντια, τα γέλια σου.
Ανεξήγητο.
Ανεξήγητο. Κοιμάμαι στο μέσο του κρεβατιού.
Ανεξήγητο. Έλεγα, θα μαζέψεις τα άπλυτα του βραδινού.
Ανεξήγητο.
Ανεξήγητο. Έλεγα θα σε σκεπάζω τρυφερά που θα κρυώνεις.
Ανεξήγητο.
Λέω, χωρίς περιστροφές, κι από το σώμα μου παίρνω απόσταση.
Σαν ζωντανά Ελληνικά σπίτια που καταρρέουν έρημα στην Πόλη.
Ανεξήγητο.
Τα τραχιά σου χέρια δεν με χάιδεψαν. Ύπουλα λέω, δεν θυμάμαι.
Λέω, χωρίς να ντρέπομαι, πως σ´ αγαπούσα τάχα, όταν σ´ έκοβα.
Ανεξήγητο.
Θ´ αφήσω να πλανιέται η απορία σου, και θα ´ναι σα να αφήνω εσένα.
Ανεξήγητο.
Αυτό που δεν είχα ποτέ να το νιώθω πάντα τόσο ελαφρύ.
Ανεξήγητο.
Αυτό που λείπει μέσα μου να πληθωρίζεται και ν´ αχρηστεύει το μισθό μου.
Ανεξήγητο.
Κι όσα μάζεψα πάντα να με βαραίνουν σαν τελειωμένα και σαν λάφυρα.
Ανεξήγητο.
Θα ρίξω στο νεκρό πηγάδι δύο κέρματα για τα ναύλα μου.
Ανεξήγητο.
Πως έζησα μια ζωή σε τέσσερις μήνες και καμία ζωή σε σαράντα χρόνια...
ανεξήγητα για να μείνουν όλα.
