Ναυάγια

Τόσα χέρια αχόρταστα
Τόσα ποιήματα ανερμήνευτα
Τόσα τραγούδια βουβά
Σώματα απλήρωτα επιπλέουν
χιλιάδες
Και λίγα στον βυθό 

βουλιαγμένα
από του έρωτα το έρμα
ερμηνευμένα λίγα
ναυάγια πολύτιμα
τόποι εξερευνήσεων μελλοντικών
τώρα στα ψάρια και τα φύκια
παραδομένα, ήσυχα, γεμάτα
λίγα όμως, τόσο λίγα,
και πού να κρυφτούνε 
όλα τους 
και πού να παίξουνε  
και να χαρούνε 
και ν´ ανθίσουνε 
και πώς να φτάσουνε για όλα,
τα λίγα, αποστεωμένα,
σιωπηλά σκαριά τους;