Πορτοκάλια

τα πρωινά στο γραφείο βρήκα μια καινούργια ασχολία.
ξεφλουδίζω πορτοκάλια με τα δάχτυλα
και δαγκώνω την ψίχα στο μέσα της φλούδας τους.
ο καρπός δε με νοιάζει
μόνο να γδέρνω το έσω δέρμα τους με τα δόντια μου.

ύστερα μένουν τα ίχνη των δοντιών μου, δρόμοι χαραγμένοι
πάνω στο ακανόνιστα κομμένο σύνορό του
που γίνεται λεπτό, και διάφανο, κι αμιγώς πορτοκαλί.
ο καρπός δε με νοιάζει
μόνο να γδέρνω το έσω δέρμα μου με τα δόντια μου.

Το αντεστραμμένο και το ορθόν

Αυτή ήτον η Ακριβούλα 
η εγγόνα της γρια-Λούκαινας.
Φύκια 'ναι τα στεφάνια της,
κοχύλια τα προικιά της... 
κι η γριά ακόμη μοιρολογά
τα γεννοβόλια της τα παλιά.
Σαν να 'χαν ποτέ τελειωμό 
τα πάθια κι οι καημοί του κόσμου.


αντεστραμμένα βήματα.
το παρελθόν επέστρεψε.
τώρα το λένε μέλλον.
τα υπόλοιπα πεθάνανε παλιά.
στραγγισμένες μέρες κυκλώνουν
τα μάτια και τα βήματα.
γεμάτες πίσω οι ώρες.

να κλείσουν επιτέλους οι εκκρεμότητες.
να εκτιμηθεί δεόντως η ακριβή.
να σταματήσει αυτός ο μονότονος αυλός.
να τελειώσει το αρχέγονο μοιρολόι.
να καεί το παλιό.
να σωθεί το νέο.
να πάρει πάλι την σωστή σειρά η ζωή...

ή μήπως θα ήταν έτσι λάθος;

Πρώτο πληθυντικό

να μη μιλάω σε πρώτο πληθυντικό
εντάξει
αμέσως μόλις μου απαντήσεις
πως βιώνονται οι τόσοι θάνατοι
από το ένα φτωχό εγώ

να μην κοιτάω ταινίες με ιππότες
εντάξει
κι από τον μεσαίωνα, αν θέλω κάτι,
να κρατήσω μόνο τη νύχτα
μόνο την αιώνια νύχτα του

να μην ρωτάω για το αίνιγμα
εντάξει
πόσοι τάχα λύσαν το πρόβλημα
του πως αντέχεται το αβάσταχτο ζην;
μόνο η αιώνια νύχτα του