Ο γιατρός γέλασε:
"Όταν αλλάξει δέρμα το παιδί κυρία μου!"
Είναι απίστευτα σκληροί κάποιες φορές.
Είχε ρωτήσει η μαμά,
πότε θα γίνει καλά ο γιος της.
Μα το παιδί δεν ήταν φίδι!
Ύστερα μεγάλωσε.
Βγήκε μια μέρα να πάρει τσιγάρα..
Δηλαδή τι βγήκε;
Ούτε μέχρι το ασανσέρ δεν πρόλαβε να πάει.
Είδε το πρόσωπό του στον καθρέφτη του κλωβού.
Είχε πέσει το δέρμα του.
Μόνο τα μάτια γυαλίζανε στις κόγχες, υγρά.
Έκανε ήσυχα μεταβολή.
Επιτέλους! Θα γινόταν καλά.
Δεν χρειαζόταν πια τσιγάρα.
Κάνουν λάθος πολλές φορές κι οι γιατροί.
Το απρόσωπο παιδί ξαναμπήκε σπίτι.
Χαρούμενο.
Αλλά δεν είχε χείλη να γελάσει.
Εκείνη τον περίμενε μέσα.
Δεν είχε πρόσωπο ούτε αυτή.
Κανείς τους δε γέλασε.
Ύστερα σταμάτησε να την αγαπά.
Το παιδί ήταν φίδι.
Η γυναίκα μήλο.
Κάπνισε ένα τσιγάρο.
Κανείς κανέναν.
Σύρθηκε στον κήπο.
Χωρίσανε.
