Η πόλη στον τοίχο

Όταν φυσά βάζω την πόλη στο κρύσταλλο
κι ένα κάδρο, αν βρω απ' τα παλιατζίδικα,
γύρω της.
Είναι μια γριά πόλη, πάντα νέα,
και μια παλιά ερημιά,
πλαισιωμένες
και τις κρεμάω στον τοίχο μου
αναμνηστικές κι επίμονες.
Εδώ που ζήσαν όσα αγαπήθηκαν
κι όσα μισήθηκαν
κι εδώ που πέθαναν όλα τους ένα-ένα.
Έχω ένα τοίχο ν' ακουμπώ
Όταν χορεύω, πίσω του παραμονεύει κάτι
Έχει ένα μάτι αφρισμένο και με κοιτά
Ποτέ δε ξεχνά κι ούτε κοιμάται
και πιο πολύ απ' όλους μ' αγαπά.

Να σερβιριστώ τσάι
Να μασήσω ένα τούβλο του
Να πάρω το κάδρο και να το κάνω κεφάλι μου
Να γίνω ένα επαναλαμβανόμενο αναβόσβημα
μέχρι να ξημερώσει.