Περί τιμιότητας

Χάθηκα μέσα στην ευτέλεια των μικρών πραγμάτων
Ξοδεύτηκα στην απειροσύνη τους
Τα λίγα μου μου έστησαν παγίδα

Ξερίζωσα κι εγώ τότε όλα τα λουλούδια του κήπου μου
κι άφησα μόνο το τίμιο χώμα
που δεν λέει ποτέ ψέματα και που χωνεύει
όλες τις εφήμερες αλήθειες

Ακόμα κι αυτό το "σ' αγαπώ"
ή το "δεν σ' αγαπώ"
τα ασαφή κι απροσπέλαστα
ιστορίες μόνο που έλεγα στον εαυτό μου
και μετά τις ξεθεμέλιωνα κι αυτές να μην υπάρχει
κανένας θόρυβος στο ξερό τοπίο του αχανούς εαυτού μου