Μέτοικος

Σ' αυτόν εδώ τον τόπο 

που κανείς δεν γνωρίζει τον γραφικό μου χαρακτήρα
αποφάσισα
να ζήσω σαν άνθρωπος ελεύθερος.

Διάλεξα
να προσεύχομαι στην Αγία Πόρνη
και τον Θεό των καθαρών προθέσεων,
ν´ αγαπώ το φως της ημέρας
και ένα ποτήρι νερό,
να κλαίω λιγότερο για το χαμένο
και να γελάω για όλα τα λίγα του κόσμου.

Αλλού...
αχ, αλλού
έχασα όλη τη ζωή μου
παρά ένα λάθος χρονισμένο "σ' αγαπώ"
αλλά
σ' αυτόν τον άχρονο σταθμό
οι σημασίες ανακατεύονται,
κι όπως στο καλό χαρμάνι,
αποποιούνται το αυθύπαρκτο
και θεμελιώνουν
μια ζωή νέα.

Εδώ λέω να φυτέψω
μια ελιά συγχωρητική,
ένα πλατάνι που διψάει πάντα,
και μια σκιά βαθιά, δροσιστική,
να με σκεπάζει στοργικά
όταν περνούν από πάνω μου,
και χαιρετούν,
ξένοι διαβάτες.