Τώρα

Και τώρα θα πρέπει να βρούμε
καινούργια τραγούδια
ν' αγαπήσουμε
Να βρούμε καινούργια μέρη
για τα ίδια βήματά μας
νέα τοπία για τα παλιά μας μάτια

Πρέπει να ανακαλύψουμε στιγμές
όπου δεν περιέχεσαι
σημεία στην τοπογραφία του σώματος
και μυστικές ώρες ανάμεσα
στις ώρες της κάθε μέρας
που δεν θα γνωρίζει η παρουσία σου

Τώρα να μάθουμε να αγγίζουμε
χωρίς να ακουμπάμε το οικείο σώμα σου
να κοιμόμαστε χωρίς
να ξυπνάμε χωρίς
και, εν τέλει, να αγαπάμε χωρίς
αφού μόνο έτσι γνωρίζουμε να

Ξεχαρβαλωμένο σονέτο

Σε πένθησα αγάπη μου!
Ω! Πόσο σε πένθησα...
Στις ξηλωμένες μέρες μου
Στις βαθιές νύχτες

Σε πένθησα, όπως η μάνα το παιδί
Όπως ουρλιάζει το σκυλί τη νύχτα
Όπως ξεσκίζει το τσακάλι τη λεία του

Σε πένθησα και σε πενθώ
στην κάθε μέρα μου χωρίς γέλιο
στο κάθε ποτήρι νερό, αξεδίψαστα
στα τρύπια μου χέρια σε πένθησα

Σε πεθύμησα αγάπη μου
μα δε φοβάμαι να πω
σε σκοτώνω ακόμα μέρα μέρα