ευθειασμένες είναι οι ράγες μου
δυο παράλληλες που
καμιά στροφή του δρόμου
κανένας τοίχος
κανένα εκτροχιαστικό τοπίο
δεν μπορούν να αναιρέσουν
την μονή τους διάσταση
εσύ,
και καλά κάνεις,
στέκεσαι και με κοιτάς με τα μεγάλα σου μάτια
και δε μιλάς
τι να πει κανείς στο σίδερο και τον ατμό;
τι να πει και στην ευθεία;
ένας κάποιος εκτροχιασμός πάντως εδώ που τα λέμε,
θα ήταν ίσως μια κάποια λύσις