Το ταβάνι

Το ταβάνι έβρεχε όλο το βράδυ
Σε αργυρή λεκάνη έλουζες τα μαλλιά σου
Το χρυσό λέρωνε τη λεκάνη
Χτυπούσε ρυθμικά τα μέταλλά της
Σκυμμένη όλη νύχτα έψαχνες στα χρυσά νερά
Μέσα στα βρεγμένα δάση και τις στάχτες
Ανάμεσα στα γράμματα που φλέγονταν
Έψαχνες για την άσβεστη λέξη

Τα παιδιά σου μεγάλωναν στ' όνειρο
Ή ήσουν ξανθό παιδί μαλαματένιο
Έξω από το σπίτι που καίγονταν
Κάτω απ' τη βαριά βροχή
Μέσα στο πυκνό δάσος με τα πράσινα
Και τα κρυμμένα γράμματα
Που προσπαθείς να διαβάσεις από τότε
Ποιοι μεγάλωσαν και ποιοι μείναν;

Το ταβάνι κατέβηκε, κατέβηκε, κατέβηκε
Με το ένα πόδι σου στην αποβάθρα
Με το άλλο πόδι σου στο πρώτο σκαλί του
Αγκάλιαζες το φλεγόμενο τραίνο
Και χωριζόσουν σε αργή κίνηση
Στη μέση σου.  Στη μέση του πλάνου
Όλα σε αργή κίνηση και το σφύριγμα αργό
Θα σου κρατήσουμε λίγη ζωή σε εκκρεμότητα

Ο γάντζος

Η αγάπη ένας γάντζος.
Ένα αγκίστρι ακονισμένο
στην αόρατη πετονιά.
Να φεύγεις
και να σου σκίζει το δέρμα.