Ένα σετ παιδικοί μαρκαδόροι ατέλειωτοι
όμορφα τακτοποιημένοι στο κουτάκι τους
Δίπλα ένα κόκκινο ημερολόγιο
αδειασμένο
με γράμματα ακανόνιστα, αδρά, διστακτικά,
Πάνω τους ένα σπίτι με ωραία σκεπή, κλειστά παράθυρα, σάπια πατώματα
Πίσω από την πόρτα
τρύπιος εναγκαλισμός κρεμασμένος
στο παλιό παλτό,
φαγωμένος στους αγκώνες και τα μανίκια
Όρκος.
Στα επόμενα πέντε χρόνια
να παντρευτώ τον εαυτό μου
Να κάνουμε τρία ευτυχισμένα παιδιά
να γελάνε όλη μέρα σπίτι
Όρκος.
Ένας άστεγος.
Μου χτυπάει κάθε βράδυ την πόρτα
Εκλιπαρεί την ελεημοσύνη μου
Απλώνει το πράσινο χέρι του στη σάπια καρδιά μου
Και κλαίει και γελάει και με λυπάται
Είναι όλα μια ζωγραφιά με ένα χρώμα ανεφεύρετο. Ανείδωτο.
Ένα σχήμα κίτρινο ωχρό.
Αλλόκοτα, με μεγάλα αυτιά και δόντια κοφτερά.
Η αθωότητά τους στα άπλυτα ξεχασμένη
βρώμησε.
Μετά εγγραφή στο φροντιστήριο.
Μάθημα πρώτο:
Μόνιμα πράγματα
Έκτακτα πρόσωπα
Ειρωνικές καρέκλες
Τραγικές ζωές
Απολυτήριο.
Τέλος.
