Τα παράθυρα

Έγραψα,
ξαναέγραψα με το αίμα των δακτύλων μου.
Δεν περιέγραψα.
Έφτιαξα μια γλώσσα ασπρόμαυρη
για εκείνα που δεν λέγονται.
Για την εκκρεμή υπόθεση του χρώματος.
Για τα παλιά νερά που κυλούν υπόγεια.
Για τον μηχανισμό στη βάση του κόσμου.
Τα πουλιά και τους άηχους κυματισμούς τους.

Έγραψα,
ξαναέγραψα για συμπτύξεις απεριφράστων
έκοψα τα μαλλιά μου απ´ τη ρίζα
και τη ρίζα μου απ´ τον κορμό
είμαι δεκάδες αιωρούμενα κλαδιά
χιλιάδες φύλλα, είμαι ο ρυθμός του ανέμου
στις επηρμένες, θλιβερές σημαίες του κόσμου.
Ανοίξτε τα παράθυρά σας να μπω.