Τα πουλιά

Πουλιά πετούν στ’ άδειο δωμάτιο
Χώνονται απ’ τα παράθυρα το διασχίζουν χάνονται στους τοίχους
Τα μαύρα φτερά τους γρατζουνίζουν γραμμές γρίφων

Πουλιά ξεπηδούν απ΄το κρύο πάτωμα
Χώνονται στα μάτια και τα ρουθούνια μου χάνονται στο μυαλό μου

Νύχια, μικρά, κοφτερά, γραπώνονται, σε, κόκκινα, λιβάδια
σκληρές φωνές, κρωξίματα, κραυγές, αλαλαγμοί,
σιωπές άτιμες, ξεφτισμένα φτερά μαύρα, καφέ, σταχτιά, φτερά

Πουλιά χαμένα σπάζουν πάνω στα τζάμια ράμφη και λαιμούς
Σπάζουν τα τζάμια, γυαλιά θρυμματίζονται, το κρύο εισβάλλει
μικρές φονικές τρύπες στον καμβά της νύχτας αν

ο αέρας πετά στ´ άδειο δωμάτιο
ουρλιάζει σε κάθε συστροφή του,
αν το δωμάτιο δεν ήταν άδειο
θα φώναζα τα πουλιά
να ξεριζώσουν όσα ακούνε
και όσα βλέπουν.