Χάραξα μια γραμμή στο κρεβάτι μου και κοιμάμαι πάνω της
Με στοίχειωσαν τα δέντρα και τα πουλιά του Κουγιουμτζή
Σφράγισαν τα παράθυρα και τις πόρτες μου δέκα τραγούδια
Μια λεπτή γραμμή πάγου, λειψό περίγραμμα της μνήμης μου
Ακούω τον σιωπηλό βόμβο του χώρου χέρι που με διώχνει
Πατώ στις μύτες μην ενοχλήσω τον ύπνο, μα ποιος κοιμάται ποτέ;
Τρέμει το σώμα ισορροπεί στην αιχμηρή υγρασία να βολευτεί
Αύριο θα γυρίζει τον μύλο της μέρας μεθαύριο θα γυρίζει
Τέμνει το σώμα η βροχερή γραμμή όλο πιο κοντά στους σπονδύλους