Η γλώσσα

σκέφτομαι
να στρίψω την γλώσσα μου
τόσο
ώστε να μην ξαναπεί
ποτέ
καμία από τις γνωστές λέξεις
να αλλοιώσω την ορθογραφία τους
να γράψω
όλα τα γράμματα
σαν το παιδί που ανακατώνει
ένα αόρατο παζλ

τις ανάξιες λέξεις να ξεπλύνω
λέω
να χαθεί κάθε ανόητη σημασία τους
να μείνουν γυμνές
βαφτισμένες
αναμάρτητες

ύστερα,
να παίρνω ένα μαχαίρι,
ένα παιδί, κι ένα σπασμένο,
μια ερημιά, μια σκόνη,
κι ένα τραγούδι,
να τα ταιριάζω σε μια φράση
που τίποτα να μη λέει
κι έτσι ανάλαφρα,
απαλλαγμένα,
δυνατά,
να εκστομίζω το υπέρλογο
πάνω απ' τα χέρια
πίσω απ' τα χείλη
κι όμως

η παλιά μου γλώσσα,
οι επίμονες λέξεις μου
πικραίνουν πάντα το στόμα μου