Ο μέτοικος

Επιστρέφει διαρκώς
σ αυτή την άγνωστη γη
καθηλωμένος
δεμένος απ´ το λαιμό σε μια άνυδρη ερημιά.
Λίγο πιο πέρα
σ´ ανασφαλή απόσταση
το αξεδίψαστο ποτήρι.
Πλακωμένο κάτω από τα συντρίμμια
των σάπιων φτερών του
βιδωμένο πάνω στα λιμαρισμένα του γόνατα
το παιδί με τα λευκά μαλλιά
πίνει ξανά το αίμα του.
Ποιος ξέρει τι χρησμούς θα παραδώσει
υπό την αλκαλική επήρεια.