Όψομαι

Νύσσον και τέμνον όργανο
μάνα ιδιοτελώς ερώμενη
ιδιοτελώς εράστρια
τίτλος και υποσημείωση
και σχόλιο
Τέσσερις συν μία λαμαρίνες
και λίγο χώμα από κάτω
κίτρινα ασθενικά φώτα
μια λεκάνη μισογεμάτη
τραχιά πετσέτα περασμένη στο λαιμό
άνθρωποι κοιτάζουν
έξω από τα βρώμικα παράθυρα
του καφενείου
κανείς δεν μπαίνει
κρατούν ομπρέλες
ποτέ δεν βρέχει σ´ αυτό το μέρος
μονάχα αυτοί
«-Πως είσαι πατέρα;
- Σαπίζω»
Κάτι υποφωτίζει την σκιά της ζωής
φοράμε στενά παπούτσια παλιά
μας σφίγγει ο καιρός
Το εκδικητικό αίμα,
ο αρχαίος φόνος
στο κατάσαρκο πουκάμισο.
Σπλαχνική μου νόηση
πέθανες στα νιάτα σου.