Κυριακή 26 Αυγούστου 2018

Μυθολογία

Δώσε μου το σπασμένο σου χέρι
Έχω ένα σπασμένο χέρι
Ίσως μπορέσουμε να μην κρατηθούμε
δώσε μου λοιπόν το σπασμένο σου
στόμα έχω μια τρύπα στα αυτιά
μου ό,τι και ν´ ακούσω και τι
να δω όταν μου δείχνεις μία
τρύπα στα πλευρά σου ο τυφλός;

Ακούμπησε τον ώμο μου ελαφρά
είναι μια πόρτα που πάντα θα κλείνει
για σένα άκου πως τρίζει
το μέλλον σου βυθισμένο ουρλιαχτό
κάτω απ´τη θάλασσα
πάψε ν´ ακούς όλα είναι ψέματα.
Μύθος τα σπλάχνα,
μύθος και τα βλαστάρια
τα σπλάχνα θέλουν αίμα
τα βλαστάρια νερό
άνυδρος κι άνανδρος
κι ασυνέχιστος
στην τιτανομαχία αυτή
με τη σειρά σου χάνεις
πριν από μένα.



Το χάδι

Ο προηγούμενος κουβαλάει
πάντα στα χέρια του
και προσφέρει
ένα αφρόντιστο 
παιδικό κορμί.
Ένα κοκαλιάρικο αδέσποτο
ροκανίζει τον αστράγαλο. 
Κανείς δεν χορταίνει
όλοι κουτσαίνουν. 

Τα σκληρά χέρια
το άκαμπτο σώμα
δεν θα ακουστούν.

Σέρνει μια παλιά
ευτυχία 
δεμένη στο σακατεμένο
άρμα γύρω
απ´ το άπαρτο κάστρο. 

Περάστε κόσμε!
Ιδού η μικρότητα
της εκδίκησης. 
Ιδού κι η οριστικότητα
της επανάληψης.