Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2018

Τα καπνά

Ένας λαγός χοροπηδάει
εκατέρωθεν
της λευκής γραμμής σου
Κατά κύματα μου επιτίθεσαι
Εγώ, οχυρώθηκα στην κορυφή
της μακριάς σου βλεφαρίδας
Συσπώνται τα χείλη σου
μ´ εκρηκτικό μηχανισμό
Στο Τσαούς-μοναστήρι
κρώζουν τα παγόνια
κι η κραυγή τους σπάει την πόλη
ενώ σου ετοιμάζω δείπνο τυφλό
σε ένα απέραντο τραπέζι
να 'σαι ο απέναντι ήλιος
να περπατάς σφαιρικά
στη μεταλλική σου επιφάνεια
προσδοκία περιοδική
σε κοίλο κινέζικο βασανιστικό

Ένας λαγός χοροπηδάει
εκατέρωθεν
της λευκής γραμμής σου
χαράζουν οι κνήμες σου
μια αρχαία πύλη
χιονίζεις με τ’ ακροδάχτυλα
τ’ ανθισμένα χωράφια
της μνήμης μου
οι κερασιές σου βιάζουν
τις ρινικές κόγχες
Σε ξαναβρίσκω χαραγμένη
στα χέρια κάποιου
αγρότη στα καπνά
Τώρα το χάδι του
θα μου γυαλοχαρτάρει
τα μαλλιά κι εσύ γελάς
που βρίσκεται η χαμένη πληγή
στην υπόκωφη πλάτη μου





Παλιές αγγελίες

Μεγάλη ανάγκη δαίμονος.
Εγκαταλελειμμένο σώμα
αφήνεται να ρημάξει άνευ.
Ζητούνται έτοιμα ή
καινά δαιμόνια.
Τεχνικές αυτοφυούς
δημιουργίας
θα εκτιμηθούν
και αμειφθούν
αναλόγως.