Πρέπει να βρούμε
-αν υπάρχουν-
νέες συγκινήσεις.
Καθόμαστε στον πάτο
του κάδου ανακύκλωσης
χωρίζουμε την κάθε μέρα
σε πρωινό
γεύμα
δείπνο.
Ο κιρκάδιος ρυθμός
μας απομειώνει
από Παρασκευές
σε Κυριακές
και Δευτέρες
ενώ γύρω μας
κυκλώνες ανακατεύουν
όμοιες σκόνες,
ίδιες βρωμιές.
Πρέπει να εφεύρουμε
-αν είναι δυνατόν-
νέες μέρες.
Τις παλιές
τις ζήσαμε όλες
κατ’ επανάληψιν
και καθ’ έξιν.
Κρατούμε ρυθμικά
το μπράτσο
του φθαρμένου κουλοχέρη
στην ασπρισμένη παλάμη μας
περιμένοντας
να λιώσει κι αυτό
ή
να ενσωματώσει το χέρι μας
μπας και γίνει
το λειψό του...
Ένα.
