τα κλειστά μάτια μετράνε
το κόστος του μείον ένα.
Μαύρο το πλάτος του,
εύλογο ύψος,
αναερόβιο βάθος.
Ομοίως αναιρούν
τον κόσμο
της αναγκαστικής
κατάφασης
της ζωής.
Την μονοσήμαντη πολυχρωμία της
κελαρίζουν στο λαιμό τους
κορίτσια
δροσερά
πηγάζουν απ’ την γη
και τρέχουν
ανάμεσα σ’ ανοιγμένες κοίτες.
Ανοίγουν τρυφερά χέρια,
πλαστικά δάχτυλα,
αντανακλούν οι κινήσεις τους
τον ανεδαφικό τόπο
κάθε σημασίας.
Χορεύουν
κρατώντας κλειστά τ’ αυτιά τους.
Κυλάνε
σε μια ατελείωτη ακμή βράχων,
δεν έχουν βάρος
ή αν έχουν είναι συνεχή
όπως η κορυφή του αιώνιου
κύκλου.
Όταν κανείς χάνει τις αισθήσεις του
