Δευτέρα 21 Οκτωβρίου 2019

Η χτένα

Τα βράδια κάθομαι μπροστά στον καθρέφτη.
Παίρνω την χρυσή μου χτένα και χτενίζομαι, χτενίζομαι.

Καμιά φορά επαναστατώ.
Λέω απόψε δεν θα βουρτσίσω τα δόντια μου.
Και ξαπλώνω έτσι.

Με χτενισμένα μαλλιά κι αβούρτσιστα δόντια
ονειρεύομαι πως κάποιος μ’ ανασταίνει απ’ την ζωή μου.

Και τ’ άλλο βράδυ χτενίζομαι πάλι
σαν να είναι μεγάλο το ασήμαντο
- ειδικά πριν τον ύπνο του -
και στο όνειρο ονειρεύομαι
πως τον ασώματο πόνο μου κάποιος τον συμπονά.
Ύστερα τρώω το παντεσπάνι μου
χωρίς πιρούνι, στο πιάτο του σκύλου.

Τα βράδια μπροστά στον καθρέφτη χτενίζομαι
να με βρίσκει ωραίο το μαξιλάρι μου
κι ο ύπνος μου
αλλά ποτέ δεν κοιμάμαι.
Με τα μαλλιά μου χτενισμένα σηκώνομαι
για να μου τα τσαλακώσει η μέρα.