Το βάζο

Πιο κοφτερή από το ξυράφι
Πιο ανθεκτική από το διαμάντι
Πιο ευμετάβλητη από τον χαμαιλέοντα
Πιο εύθραυστη από το λεπτότερο κρύσταλλο
Πιο ασαφής από ρήση της Πυθίας
Η μνήμη σου κρεμασμένη από μανταλάκι στο περίπτερο
σήμερα θα διαβαστεί από χίλια μάτια
κι αύριο θα τυλίξει το θρυμματισμένο βάζο στο πατάρι.
Τι κατάρα κι αυτή...να μην μπορώ να πετάξω τίποτα!

Χιόνι

Είπες "χιόνι" και πείνασα
θυμάμαι τα άσπρα σου χέρια
και τους καρπούς στο στήθος σου
γεμίσανε τα μάτια μου ως απάνω

Είπες "βροχή" και σε θυμάμαι
ήσουν γεμάτη αστραπές και σύννεφα
κι όλα τα μπράτσα σου γραμμές συρμάτων
σε απροσπέλαστο φράχτη

Είπες "χιόνι" κι άσπρισα
μαλλιά βαριά απ’ των χρόνων τα σώματα
κρεμασμένα στο αδύναμο κεφάλι μου
χιόνι, βροχή να λες να σε θυμάμαι