Τα καλάμια

Όπως το δέντρο που απάνω του έμεινε
ο περσινός καρπός
και στα κλαδιά του μαύρισε και μαράθηκε
κι ούτε πουλί τον καταδέχτηκε
ούτε χέρι,
έτσι
βλέπω ανθρώπους-ακροβάτες απάνω σε ψηλά κοντάρια
να λικνίζονται στον άνεμο
τα χέρια τους λάμνοντας στον υγρόν αέρα προς κατευθύνσεις κουβάρια,
πότε να σωθούν και κυρίως πότε να πέσουν
σαπίζοντας

Το ποιήμα

Μαράθηκε το ποίημα αδιάβαστο.
Ένα ζευγάρι αδιάκριτα μάτια δεν βρέθηκε
να του ποτίσει την ξερή του κρήνη,
ούτ' ένα να βρέξει νερά να καρπίσει
την άγονη γη του.
Τίποτα δεν βρέθηκε. 
Ούτε ένα χέρι σπλαχνικό να το αρθρώσει.
Μαράθηκε το ποίημα άγραφτο.

Το όνειρο

Χτες ονειρεύτηκα πως ήσουν λουλούδι

μόλις ελάχιστα ανθισμένο

κι εγώ προσπάθησα να σταματήσω 

την πεταλούδα πριν καθήσει 

στο έξω του χεριού σου

κι όλο το βράδυ πάλευα με ένα χνούδι

μη σου βαρύνει τα πολύτιμα πέταλα 

και φούσκωνα, φούσκωνα 

να τρομάξω την ακούραστη μέλισσα 

μην σε τρυγήσει 

κι όλο το βράδυ αμήχανος έβλεπα τα τέρατα γύρω σου

ακίνητος έτρεχα λαχάνιαζα 

αλώνιζα το χωραφάκι μέσα μου

να σε βοηθήσω 

κι όλο, αυτά μας κερδίζαν και τους δυο

Κι αέναα άνθιζες εσύ πιο όμορφο από ποτέ