Ξεκούρδιστοι καιροί
Στην τύρβη τους αφήνουμε τις αισθήσεις μας να πλέουν μουδιασμένες Οι μέρες μας είναι τόποι θλίψης, παλιά σανατόρια σε ψηλά βουνά
Μα εσένα, εσένα σ’ αρέσουν τ’ αγάλματα
κι η αλήθεια, τους μοιάζεις
έτσι όπως στέκεσαι σιωπηλή για να προσκυνώ
την πλαστική ακινησία σου
Ξεκούρδιστοι καιροί
Οι παταγώδεις μέρες κυλούν αθόρυβα στις πλάτες και τα μαλλιά μας
Χωριά που ερημώνουν οι χώρες μας, ενώ άγρυπνες ηλεκτρικές μέλισσες βουίζουν
Μα εσύ, εσύ αγαπάς να γυρίζεις σελίδες δέντρων σοφών
κι η αλήθεια, τους μοιάζεις
έτσι όπως ορθώνεις πάνω από το κεφάλι μου
την θροΐζουσα αεικινησία σου