Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2022

Μια μελαγχολική πίστη

Tous les hommes n’habitent pas le monde de la même façon.
Jean-Paul Dubois



Παλιά, την εποχή που ο πατέρας ήταν ψηλός,
κι ας ήταν ήδη εντός μου,
τον βοώντα, κεκραγότα Αχιλλέα δεν σκεφτόμουν,
ούτε στις επάλξεις, ούτε στα μετόπισθεν
κι ας σκόνιζε τον ορίζοντα το ολέθριο άρμα.

Παλιά, την εποχή που η μαμά άνθιζε,
κι ας ήταν ήδη εντός μου,
της πικρής οχιάς της έρπουσας και της κλαίουσας ιτιάς,
ούτε στων ιστίων τις ταλαντώσεις, ούτε στην όχθη του ποταμού,
τους συριγμούς δεν άκουσα,
κι ας μαστίγωναν τον ούριο
άνεμο.

Όταν θα 'ρθει ο νέος άνθρωπος
χωρίς ακόντια και χωρίς κλάματα,
θα ξαναγεννήσω και θα ξαναγεννηθώ,
σαν σήμερα, στην ίδια μέρα,
το ίδιο σώμα, στα παλιά μου μάτια από πίσω,
για να ψάξω τα ίδια παλιά με νέες αισθήσεις,
τις αιχμές των αιχμηρών
τα δάκρυα των νερών
όλα ξανά, όλα με την ίδια ένταση,
αλλά με έναν νέο πόνο.